Stephanie-Joy Eerhart werd als tiener uit huis geplaatst en ging van instelling naar instelling. Zij raakte verslaafd en op haar achttiende dakloos. In haar wanhopige zoektocht naar warmte en liefde kwam zij rond haar negentiende tot geloof.
In een opvangcentrum voor ex-verslaafden en ex-prostituees zette zij haar eerste stappen richting herstel. Ze ontving van een pastor een gebed waarin werd gezegd dat zij ooit een eigen opvang zou hebben.
In de jaren hierna ontworstelde zij zich uit het harde leven van de straat. Ze schreef de bestseller Pappie’s kleine meid slaapt op straat, kreeg een eigen woning en deed een vooropleiding om toegelaten te kunnen worden voor de Hbo-opleiding Maatschappelijk werk en dienstverlening. Een stage bij het Leger des Heils, met de doelgroep waar ze ooit toebehoorde, veranderde in een vast contract en ook privé lachte het geluk haar toe; ze werd verliefd op Trudie en trouwde in 2017. In deze periode schreef ze het vervolg op de eerste autobiografie; Littekens van de straat. In 2022 verscheen de bundeling van beide boeken met exclusieve foto’s: Pappies kleine meid slaapt niet meer op straat.
Hulp aan haar medemens is een rode draad in haar leven geweest. Van het verzamelen van kinderkleertjes voor een zwangere dakloze tot het maken van verse smoothies voor haar hulpverleners. Een eigen huis betekende eindelijk ruimte om kerstpakketten voor minima te maken; ieder jaar werd de actie groter en ontvingen meer gezinnen een luxe kerstpakket. Wildvreemden op social media stortten duizenden euro’s om dit mogelijk te maken en droegen zo bij aan een lang gekoesterde droom; het starten van een eigen stichting.
Stephanie-Joy is werkzaam bij het Leger des Heils in de rol van leidinggevende en projectleider en studeerde in augustus 2023 af in de bachelor opleiding Management in de Zorg. Zij en Trudie reizen graag naar verre bestemmingen en kunnen erg genieten van de kleinkinderen van Trudie. Wandelen en koken zijn favoriete bezigheden als de wereld even niet hoeft te worden gered.
Filmpje van youtube, Held in eigen verhaal, podcast serie van Iris Enthoven te vinden op de pagina in de media.
Mijn naam is Linda van Berkel, 46 jaar geleden geboren in Lisse en nog steeds woonachtig in dit ‘bloemendorp’.
Al op jonge leeftijd wist ik dat ik wilde werken met mensen, het liefst met mensen die het niet alleen redden in deze maatschappij. Na mijn studie SPH in Den Haag ben ik in de jeugdzorg gaan werken op een behandelgroep waar kinderen opgenomen werden die (tijdelijk) niet meer thuis konden wonen. Hier leerde ik wat opgroeien in een gezin met meervoudige problemen, vaak generationeel, kon doen met kinderen en hun ouders. De onmacht, schaamte en miskenning binnen deze gezinnen raakte me na 8 jaar op de groep nog steeds. Ik besloot dan ook om een overstap te maken naar de functie van gezinscoach waar ik in de gezinnen zelf aan de slag kon om te voorkomen dat kinderen uit huis werden geplaatst. Hier zag ik wat armoede kan doen in een gezin. De drempel om naar een voedselbank te gaan is vaak zo hoog dat het weken duurde voordat ik ouders zo ver kreeg om die drempel toch te trotseren. De jaarlijkse Pepernoot actie die er toen was voor deze gezinnen, zorgden voor een mogelijkheid voor deze ouders om hun kinderen tijdens de feestdagen iets extra’s te geven. Dit is me altijd bij gebleven tijdens het verdere verloop in mijn loopbaan. Inmiddels mag ik me als Directeur Zorg i.o. bij het Leger des Heils bemoeien met kwaliteit van zorg, beleid op het gebied van participatie van deelnemers in de maatschappij en maak ik me met onze collega’s hard voor het vergroten van de bestaanszekerheid van onze deelnemers.
Stichting Life with Joy staat voor het terugdringen van armoede, het brengen van een beetje extra licht tijdens de feestdagen, het tegengaan van uitsluiting en het versterken van de eigenwaarde van mensen die om welke reden dan ook pech hebben (gehad) in hun leven. Toen ik hoorde van de kerstpakketten actie van de Stichting heb ik me dan ook, samen met mijn vriend Joost, met veel enthousiasme aangemeld als vrijwilliger. Na drie jaar als vrijwilliger gewerkt te hebben tijdens de kerstpakketten actie heb ik de Stichting zien groeien en professionaliseren en ik ben dan ook heel blij dat ik me vanaf januari van dit jaar in mag zetten als bestuurslid van deze prachtige Stichting.
Mijn naam is Eva, ik ben werkzaam in een maatschappelijke opvang van het Leger des Heils in Amsterdam, waar mensen met verslavings-, psychische,- en sociaalmaatschappelijke problematiek wonen. Zij volgen hier een hersteltraject om weer zo zelfstandig als mogelijk te kunnen leven. Naast mijn werk hou ik van (verre) reizen, sporten (wielrennen, paardrijden, zwemmen, hike), fotografie en muziek (gitaar).
Voordat ik in 2020 startte aan de opleiding sociaal pedagogisch hulpverlener (HBO) en begon met mijn stage bij Leger des Heils had ik weleens een bedelend dakloos persoon bij het station gezien. Ook heb ik het programma ‘Steenrijk, Straatarm’ gezien. Toch was het werken met deze mensen de 1e ‘echte’ keer dat ik in aanraking kwam met mensen die zogezegd onder aan de maatschappelijke lader staan en weinig hebben, letterlijk en figuurlijk. Ik was verkocht en vandaag de dag werk ik hier nog steeds. Mensen helpen, iets voor hen kunnen betekenen, iets wat voor ons misschien zo klein is, maar voor hen zo groot. De mensen in hun eigen kracht zetten en laten zien dat zij het waard zijn om hun leven weer op te bouwen, daar haal ik mijn voldoening uit.
Op deze locatie ontmoette ik ook collega Stephanie-Joy. Tijdens de feestdagen werd ik besmet met ‘het kerstpakkettenvirus’ van Stephanie-Joy en haar vrouw Trudie. Toen zij stichting Life With Joy startte vroegen ze mij om te helpen. Ik heb de kerstpakkettenactie voor minima zien groeien tot meer dan 300 pakketten in 2023. Het maken ervan is leuk, maar het rondrijden naar de gezinnen toe laat pas echt zien wat het met de ontvangers doet. Bij de een schieten de tranen in de ogen, anderen kunnen alleen maar lachen en weer iemand anders is sprakeloos. Iets voor de medemens doen, zonder er ook maar iets voor terug te krijgen (op een goed, voldaan gevoel en de mooie reacties van de mensen na), dat vind ik belangrijk. Het laat mij een spiegel voorhouden van hoe goed ik het zelf heb en dat je dankbaar mag zijn voor wat je hebt. Ik heb het geluk dat ik uit een goed gezin kom waarin mij geleerd is dat niet alles vanzelfsprekend is. Dat ik blij mag zijn dat ik een vast inkomen heb, mijn hobby’s en passies kan uitoefenen en mooie reizen kan maken. Wat voor mij of jou vanzelfsprekend lijkt, is voor iemand die in armoede leeft helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik kijk uit naar toekomst, ik ben ervan overtuigd dat wij nog vele mensen mogen helpen.
Trudie is ook werkzaam bij het Leger des Heils en krijgt van dichtbij, zowel in werk als kerk, mee hoe groot de nood soms is, ook al zijn er veel voorzieningen.
‘We kijken trouw het programma Steenrijk Straatarm. Soms zien we een gezin voorbij komen uit onze eigen omgeving. Het is moeilijk om te zien dat er gezinnen zijn die moeten rondkomen van de voedselbank. Niet alleen het zien van de armoede is moeilijk, ook die van het ontbreken van potentie. Zo zijn er genoeg mensen die (nog) niet geloven in de eigen kracht, in de eigen mogelijkheden om het leven beter te maken. We hopen met de stichting bij te dragen aan het hervinden van deze kracht.
Trudie geniet van haar kinderen en kleinkinderen en past naast haar drukke baan graag op. ‘Het laat je weer even stilstaan bij wat echt belangrijk is in het leven, zeker in een wereld zoals deze vandaag de dag is.’ Samen met Stephanie reist ze graag en ook hier is de armoede soms schreinend. ‘Wie weet of de stichting ooit in staat is ook daar bij te dragen aan de eigen kracht van mensen, maar voor nu willen we ons eerst richten op Nederland. Daar hebben mensen het ook ontzettend zwaar. Meer dan we ooit zullen beseffen.’
